Secundaire arbeidsvoorwaarden en minimumloon in Italië: alles wat je moet weten

Je weg vinden in het proces van internationaal mensen aannemen kan ingewikkeld zijn, vooral als het onbekend terrein is. 

Er zijn voor hooggeschoolde werknemers steeds meer mogelijkheden om wereldwijd remote te werken. Het is dus voor werkgevers van essentieel belang om concurrerende secundaire arbeidsvoorwaarden aan te bieden om het beste buitenlandse talent aan te trekken en te behouden.

Voor bedrijven die niet veel ervaring hebben in het aannemen en betalen van remote medewerkers in het buitenland, kan het een enorme uitdaging zijn om grip te krijgen op de wettelijke en aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden in verschillende landen.Mensen aannemen in Italië, met zijn unieke arbeidsregels, voegt daar nog een extra laagje complexiteit aan toe. 

In dit artikel bespreken we alles wat je moet weten over het Italiaanse arbeidssysteem, van het minimumloon tot het beheren van secundaire arbeidsvoorwaarden voor internationale werknemers.

Ons doel is om je te begeleiden door het Italiaanse arbeidslandschap, zodat je het recruitmentproces in Italië met vertrouwen, efficiëntie en gemak kunt aangaan.

Wat je moet weten voordat je mensen aanneemt in Italië

Laten we eerst eens kijken naar wat opmerkelijke onderdelen van de systemen voor payroll en secundaire arbeidsvoorwaarden in Italië:

• Het is voor alle bedrijven die met werknemers in het land werken verplicht om hun eigen, in Italië gevestigde, juridische entiteiten te hebben om payroll, secundaire arbeidsvoorwaarden, belastingen en naleving te beheren.

• De grondwet, het burgerlijk wetboek, de branchespecifieke arbeidsovereenkomsten en individuele contracten spelen allemaal een rol in de manier waarop secundaire arbeidsvoorwaarden worden toegekend.

• Werkgevers moeten elke werknemer een afzonderlijk contract aanbieden.

• Italië heeft sterke vakbonden en beleidsregels voor medewerkers, die vaak regionaal geregeld zijn.

• De overheid van Italië richt zich voornamelijk op de juiste classificatie van medewerkers als werknemer of zzp'er. Zelfs onschuldige verkeerde classificaties kunnen leiden tot zware boetes voor werkgevers, mogelijk inclusief het verlies van intellectueel eigendom.

• Italiaanse werknemers worden maandelijks betaald. Werknemers krijgen doorgaans de garantie van een 13e maand salaris, dat in december wordt uitbetaald. Afhankelijk van de branche en het arbeidscontract, krijgen sommige werknemers ook een 14e maand salaris in de zomer na het betreffende jaar.

• Het unieke Italiaanse publieke gezondheidsstelsel, het Servizio Sanitario Nazionale (SSN), ondersteunt basiszorg van hoge kwaliteit, maar door aanvullende particuliere verzekeringen aan te bieden geef je werknemers meer keuze en flexibiliteit.

• Het ingewikkelde regelgevende systeem voor secundaire arbeidsvoorwaarden in Italië, net als de hoge kosten van verplichte werknemersverzekeringen en andere secundaire arbeidsvoorwaarden in het land, maken het voor sommige bedrijven aantrekkelijker om met zzp'ers te werken. Als bedrijf moet je deze en andere belangrijke beslissingen alleen nemen op basis van goed juridisch advies in het land.

Wat is het minimumloon in Italië?

Italië heeft geen nationaal verplicht minimumloon. In plaats daarvan hebben de verschillende branches in het land minimumlonen vastgesteld voor elke werknemersclassificatie, doorgaans via collectieve arbeidsovereenkomsten (cao's).

Door deze aanpak kunnen werkgevers en vakbonden onderhandelen en een standaard voor het minimumloon vastleggen die is afgestemd per branche. De respectievelijke minimumlonen per sector hangen af van factoren zoals branchespecifieke vraag, productiviteitsniveaus en economische omstandigheden. 

Een cao zorgt voor meer flexibiliteit, maar betekent ook dat de bedragen van het minimumloon per branche aanzienlijk kunnen verschillen. Deze loonkloof kan leiden tot ongelijkheid in de vergoeding voor medewerkers in verschillende branches. 

Dit kan echter in de nabije toekomst wijzigen.

De huidige Italiaanse overheid heeft een voorkeur voor het implementeren van een nationaal minimumloon, en een wetsvoorstel is bij het parlement ingediend. Deze mogelijke wijziging richt zich op het vestigen van een gestandaardiseerd minimumloon dat geldt voor elke sector, zodat alle medewerkers in Italië een eerlijk vergoedingskader hebben. 

Hoe werken cao's in Italië? 

Cao's worden door vakbonden en werkgeversverenigingen opgesteld om de arbeidsvoorwaarden te bepalen. 

In het algemeen bepaalt een cao het volgende: 

• Loonsverhogingen en verwachte inflatie

• Wijzigingen die door bedrijven worden doorgevoerd, zoals nieuwe werkmethoden

• Zaken die niet met betaling te maken hebben (vakantiedagen, werkuren, verlof en informatierechten)

Er zijn twee soorten cao's: nationaal en regionaal. In een nationale cao staan de minimale arbeidsvereisten voor het hele land en voor alle medewerkers in een bepaalde sector. Regionale of bedrijfsbrede cao's richten zich op specifieke details, zoals werkomstandigheden, arbeidscontracten en bonussen. 

Cao's spelen in Italië een essentiële rol bij het bepalen van het loon en de werkomstandigheden. Het is voor buitenlandse bedrijven die Italiaanse medewerkers aannemen belangrijk om deze overeenkomsten te begrijpen, zodat ze straffen voor niet-naleving kunnen vermijden. 

Nationale cao's

Ongeveer 95% van de medewerkers in Italië wordt beschermd door een nationale cao.

Deze overeenkomsten bepalen de minimale arbeidsnormen in het land en zorgen ervoor dat alle medewerkers in een sector hieronder vallen. De bedragen voor het minimumloon zoals bepaald in een cao worden jaarlijks gewijzigd op basis van de inflatie. Elke drie jaar worden ze opnieuw beoordeeld en wordt erover onderhandeld. 

Dit kader zorgt voor regelmatige updates en een eerlijke vertegenwoordiging van medewerkers, aangezien een cao probeert meer stabiele en consistente arbeidsomstandigheden te bieden op landelijk niveau.

Regionale en bedrijfsbrede cao's 

Een cao op een regionaal of bedrijfsbreed niveau richt zich op kleinere details, zoals werkomstandigheden, arbeidscontracten, prestatienormen, bonussen en de lengte van het dienstverband. 

Door deze gedecentraliseerde aanpak zijn meer afgestemde overeenkomsten mogelijk, die rekening kunnen houden met specifieke regionale of bedrijfsbehoeften. Bonussen en productiviteitsnormen worden doorgaans jaarlijks opnieuw beoordeeld en onderhandeld. 

Het doel van een regionale of bedrijfsbrede cao is om een transparante en wederzijds voordelige overeenkomst te ontwikkelen tussen werkgevers en werknemers op een lokaler niveau.

Het begrijpen van en onderhandelen over cao's in Italië kan ingewikkeld worden; maar dat hoeft het niet te zijn.

Als je met Remote als je employer of record (EOR) werkt, wordt het gehele proces eenvoudiger en blijf je gegarandeerd compliant met alle cao-regelgeving. 

Een EOR maakt het aannemen van mensen in Italië en andere Europese landen kosteneffectiever, veiliger en eenvoudiger.

Als een ervaren EOR versterkt Remote de effectiviteit van je Italiaanse bedrijfswerkzaamheden op de volgende manier:

• Fungeert als je vereiste juridische entiteit in het land

• Beheert recruitment, onboarding, payroll en secundaire arbeidsvoorwaarden

• Zorgt dat je compliant blijft met alle relevante belasting- en arbeidswetgeving

• Maakt gebruik van de kennis van onze lokale juridische experts die de cultuur van het land kennen en van onze arbeidsvoorwaardenexperts, zodat je kunt concurreren om het beste lokale talent

Wat is het gemiddelde salaris in Italië? 

Als je op zoek bent naar talent in Italië en je zorgen maakt over dat er geen minimumloon geldt, wil je vast weten wat het gemiddelde salaris is en wat als acceptabel wordt ervaren.

Dit is een overzicht van het gemiddelde salaris in het land, op basis waarvan je beter geïnformeerde beslissingen kunt nemen:

Volgens de Salarisverkenner was het gemiddelde brutoloon in Italië in maart 2023 43.800 euro per jaar, of 3650 euro per maand. Dit omvat verschillende secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals een vergoeding voor huisvesting, reiskosten en vakantiegeld.

Zonder alle secundaire arbeidsvoorwaarden is het gemiddelde jaarsalaris volgens Statista eeder rzo'n 29.700 euro, of 2475 euro per maand.

Houd er rekening mee dat dit een gemiddelde is en niet noodzakelijk omvat wat jij je teamleden in Italië zult betalen. 

4 factoren die van invloed zijn op Italiaanse lonen

Het gemiddelde loon dient als referentiepunt om vergoedingen in Italië te bepalen. Er zijn verschillende factoren die van invloed zijn op Italiaanse lonen. Inzicht in deze factoren is van essentieel belang voor werkgevers en werkzoekenden op de Italiaanse arbeidsmarkt die onderhandelen over eerlijke vergoedingspakketten.

1. Sectoren

Verschillende branches hebben verschillende niveaus van vraag, vereiste vaardigheden en rendabiliteit. Al deze factoren hebben direct invloed op het salarisbereik. De finance en technologiebranches hebben bijvoorbeeld vaak hogere lonen dan branches met minder winstgevende marges. 

Volgens de Salarisverkenner is het gemiddelde maandelijkse salaris per sector in Italië als volgt:

• Gezondheidszorg: tussen 2880 en 8730 euro

• Juridisch: tussen 2030 en 7500 euro

• Accounting/finance: tussen 1830 en 7390 euro

• IT: tussen 2880 en 6550 euro

• Engineering: tussen 3390 en 3860 euro

• Reclame/design: tussen 2170 en 3730 euro

• Detailhandel: tussen 1410 en 6670 euro

• Bouw: tussen 1620 en 6220 euro

• Horeca: tussen 1240 en 6650 euro

• Automotive: tussen 1410 en 2630 euro

Als je op de hoogte bent van het salarisbereik in het land, kun je beter anticiperen op de loonverwachtingen in verschillende sectoren in Italië en een redelijk aanbod doen als je in het land personeel gaat aannemen. 

2. Functieniveau

Net als in de meeste landen, kun je in Italië bij managementfuncties meer loon verwachten dan bij een beginnersfunctie. 

Volgens de Salarisverkenner verlopen salarisverhogingen als volgt:

• Junior: 3 tot 5%

• Medior: 6 tot 9%

• Senior: 10 tot 15%

• Topmanagement: 15 tot 20%

Deze statistieken laten de mogelijkheden voor salarisgroei zien naarmate werknemers groeien in hun carrière in Italië. Zorg ervoor dat je salarisverhogingen meeneemt in je planning als je Italiaanse medewerkers aanneemt, zodat je een concurrerende vergoeding en mogelijkheden kunt bieden voor vooruitgang.

3. Regio

In Italië kan de regio aanzienlijk van invloed zijn op lonen en levenskosten. 

Noord-Italië, gekenmerkt door florerende handel, een industriële economie en een goed ontwikkelde infrastructuur voor toeristen, is rijker dan het zuiden. Het gemiddelde inkomen en de kosten voor levensonderhoud in Milaan zijn bijvoorbeeld twee keer zo hoog vergeleken met steden in het zuiden.

Hoewel de kosten voor levensonderhoud in het zuiden lager zijn, is er ook meer werkloosheid. Dit verschil kan worden toegeschreven aan factoren zoals een minder goed ontwikkelde industriële sector, beperkte baanmogelijkheden en economische uitdagingen. 

Inzicht in deze regionale verschillen is belangrijk bij het kiezen voor een salarisstructuur en aanpassingen voor levenskosten voor werknemers in Italië.

4. Gender

Ondanks dat er vooruitgang zit in gendergelijkheid, bestaat er in Italië nog steeds een grote genderkloof. Vrouwen verdienen gemiddeld 4,2% minder dan mannen in het land. 

De redenen voor deze kloof zijn onder meer arbeidssegregatie, ongelijke carrièrekansen en discriminatie op het werk. 

Gelukkig worden er steeds meer pogingen gedaan om dit probleem aan te pakken, door loontransparantie te promoten, wetgeving voor gelijk loon te implementeren en een inclusievere werkomgeving te creëren voor iedereen.

Wie hebben in Italië recht op secundaire arbeidsvoorwaarden?

Met kennis van de secundaire arbeidsvoorwaarden, verwachtingen en verplichtingen in Italië kun je kostbare risico's vermijden, zoals verkeerde classificatie van werknemers en schendingen van specifieke lokale arbeidsregelgeving. Hoe meer kennis je hebt, hoe beter je de effectiviteit van je secundaire arbeidsvoorwaarden kunt inschatten.

Alle Italiaanse inwoners die in Italië werken, hebben recht op secundaire arbeidsvoorwaarden. Er zijn verschillende factoren die bepalen welke secundaire arbeidsvoorwaarden een werknemer kan ontvangen. Branchespecifieke verplichtingen vormen de belangrijkste factor, maar de actieve vakbonden van Italië spelen ook een belangrijke rol. Daarnaast wordt gekeken naar individuele kenmerken van werknemers, zoals leeftijd, gender, salarisbereik, arbeidsduur en locatie.

Elke burger en legaal inwoner van Italië kan automatisch gebruikmaken van de gezondheidszorg in het land. Gratis medische zorg (of tegen lage kosten) is een verplichte secundaire arbeidsvoorwaarde binnen het Italiaanse sociale stelsel. Werkgevers zijn dus niet verplicht om een ziektekostenverzekering aan te bieden. De gezondheidszorg wordt grotendeels gefinancierd via belastingen, zoals de regionale belasting op productie (IRAP). Deze belasting voor bedrijven die zakendoen in Italië wordt op regionaal niveau berekend en op nationaal niveau geïnd.

Pensioenbijdragen zijn verplicht voor zowel werkgevers als werknemers, maar verschillen op basis van de aard van de branche en het functieprofiel.

Werkgevers (maar dit geldt niet voor werknemers) moeten zich verzekeren voor werkgerelateerde ongevallen via het Istituto Nazionale per l'Assicurazione contro gli Infortuni sul Lavoro (INAIL).

Werknemers in Italië hebben recht op betaald ziekteverlof, waarbij de eerste drie dagen volledig worden betaald door de werkgever. Het nationale gezondheidssysteem van het land betaalt het salaris van een werknemer tot maximaal 180 dagen. De financiële ruggengraat van dit systeem wordt gevormd door solide zakelijke belastingen.

Zzp'ers in Italië hebben alleen toegang tot bepaalde voorzieningen van de staat. Uitgesloten hiervan zijn betaalde vakantiedagen, ziekteverlof en een werkgerelateerde ongevallenverzekering. Dankzij de implementatie van de Jobs Actin Italië kunnen zzp'ers wel gebruikmaken van ouderschapsverlof en ontvangen ze een uitkering tijdens de zwangerschap.

Wettelijke en gangbare secundaire arbeidsvoorwaarden

De belangrijkste wettelijke en gangbare secundaire arbeidsvoorwaarden Italië zijn:

• Recht op verlof

• Ouderschapsverlof

• Pensioenplannen/pensioenbijdragen

• Betaling van overuren

• Verzekeringen

• Aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden 

Van de volgende soorten verlof wil je een basisoverzicht hebben:

Recht op verlof

Vakantiedagen

Vier weken (20 dagen) betaalde vakantiedagen per jaar is de minimale wettelijke verplichting in Italië voor fulltime werknemers. Het is werkgevers niet toegestaan in plaats van deze vier weken een betaling te doen. Twee van de vier weken moeten worden opgenomen in een bepaald jaar en de rest kan binnen 18 maanden na het einde van een boekjaar worden gebruikt. Branchespecifieke arbeidscontracten kunnen meer betaalde vakantiedagen omvatten. Italië heeft daarnaast 12 officiële feestdagen per jaar.

Ziekteverlof

De uitkeringen bij ziekteverlof kunnen in Italië buitengewoon ingewikkeld zijn, afhankelijk van het functieprofiel en arbeidscontract. De standaardformule is als volgt: werknemers ontvangen tijdens de eerste drie ziektedagen 100 procent van hun salaris van de werkgever. (Bij de derde keer in een jaar dat iemand ziekteverlof gebruikt, wordt dit 66 procent, en bij de vierde keer 50 procent.)

Vanaf de vierde ziektedag ontvangen werknemers doorgaans een percentage van het salaris van de Italiaanse socialezekerheidsinstantie, de Istituto Nazionale della Previdenza Sociale (INPS), en een percentage van de werkgever. Jaarlijks wordt er een maximum van 180 betaalde ziektedagen uitgekeerd. In de praktijk betekent dit dat (bijna) het volledige loon wordt betaald.

Zwangerschaps- en vaderschapsverlof

Werknemers ontvangen verplicht vijf maanden aan betaald zwangerschapsverlof, doorgaans twee maanden vóór de bevalling en drie maanden na de bevalling.

Tijdens het zwangerschapsverlof ontvangen werknemers 80% van het normale salaris, betaald door de INPS via de werkgever, waarbij de werkgever vaak het verschil vergoedt. Adoptieouders hebben ook recht op vijf maanden betaald verlof.

Italië biedt ook 10 dagen aan vaderschapsverlof, volledig uitbetaald en op te nemen binnen vijf maanden na de geboorte van een kind. Het vaderschapsverlof kan worden verlengd in het geval van afwezigheid of onbekwaamheid van de moeder.

In de eerste jaren van een kind kunnen beide ouders gezamenlijk in totaal 10 maanden aan ouderschapsverlof opnemen. Een groot gedeelte hiervan wordt doorgaans betaald tegen een gereduceerd percentage van het loon of wordt onbetaald opgenomen.

Nieuwe wetgeving gaat deze vergoedingen nog meer uitbreiden, met onder meer langer vaderschapsverlof en meer betaald verlof voor afspraken omtrent onderwijs van het kind.

Pensioenplannen/pensioenbijdragen

Italië past de pensioenverplichtingen regelmatig aan op basis van de gemiddelde levensverwachting, welke tot de hoogste van de wereld behoort. Pensioenen zijn beschikbaar voor mensen die aan een bepaalde leeftijd en minimale bijdrage voldoen. 

De huidige minimumleeftijd is voor zowel vrouwen als mannen 67 jaar, en de verwachting is dat deze tot minimaal 2026 zo blijft. Personen zijn verplicht om minimaal 20 jaar aan het systeem te hebben bijgedragen om in aanmerking te komen voor een pensioenuitkering.

Vervroegd pensioen en toegang tot een staatspensioen zijn in Italië mogelijk nadat je ten minste 41 jaar en 10 maanden (voor vrouwen) of 42 jaar en 10 maanden (voor mannen) hebt bijgedragen.

Medewerkers die niet in aanmerking komen voor een volledig pensioen, kunnen mogelijk wel een uitkering krijgen voor sociale ondersteuning bij hogere leeftijden, ook bekend als assegno sociale. Deze secundaire arbeidsvoorwaarde is toegankelijk voor mensen die minimaal 67 jaar oud zijn en minimaal 10 jaar in Italië wonen.

Werkgevers moeten doorgaans pensioenbijdragen doen van 33 procent van het salaris van een werknemer. De meeste werknemers dragen iets meer dan 9 procent van hun salaris bij. De werkgever doet deze bijdragen rechtstreeks en houdt het werknemersgedeelte in op het loonstrookje.

Betaling van overuren

De algemene werkweek in Italië is 40 uur. Een standaard werkdag duurt acht uur. Het maximale aantal uren dat werknemers buiten deze standaarduren mogen werken, wordt bepaald door arbeidscontracten en collectieve arbeidsovereenkomsten. Alle overuren moeten worden uitbetaald.

Verzekeringen

Werkgevers zijn verplicht regelmatige premies te betalen om te zorgen dat werknemers in Italië beschermd zijn tegen werkgerelateerd(e) ongevallen, letsel en ziektes. De INAIL beheert deze verzekeringspolissen en betalingsclaims.

Wil je een volledig overzicht van de arbeidskosten voor nieuwe werknemers in Italië? Bekijk onze gratiskostencalculator voor werknemers.

Aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden voor Italiaanse werknemers

Je moet meer aanbieden dan het minimum om toptalent aan te trekken. Lees Remote's gids over de beste secundaire arbeidsvoorwaarden en ontdek hoe je betere lokale kandidaten kunt aantrekken door aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden aan te bieden.

Onze gids over op waarde gebaseerde secundaire arbeidsvoorwaarden bespreekt een aantal kosteneffectieve secundaire arbeidsvoorwaarden die je remote medewerkers kunt aanbieden, en onze gids over secundaire arbeidsvoorwaarden voor kleine bedrijven geeft suggesties over secundaire arbeidsvoorwaarden en voordelen die alle soorten bedrijven zich eenvoudig kunnen veroorloven en beheren om toptalent aan te trekken.

In Italië zijn de meeste werknemers op directieniveau op zoek naar pakketten met secundaire arbeidsvoorwaarden die het volgende bevatten:

• Aandelenopties en winstdeling (niet verwacht, maar wordt zeer gewaardeerd)

• Aanvullende levens- en ongevallenverzekering

• Aanvullend pensioenplan

• Aanvullende ziektekostenverzekeringen (deze kunnen zeer aantrekkelijk zijn, omdat je meer flexibiliteit en gemak biedt dan de al uitgebreide openbare gezondheidszorg van Italië)

Werknemers in Italië op alle niveaus zien graag vergelijkbare aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden, net als arbeidsvoorwaarden op waardebasis en voor leefstijl:

• Flexibele of asynchrone werkuren (een belangrijke prioriteit voor Italiaanse kenniswerkers)

• Toeslagen voor professionele ontwikkeling

• Vergoedingen voor een thuiskantoor

• Support voor deelwerkplekken en -mogelijkheden

• Support voor mentale gezondheid en persoonlijk welzijn

Het onderzoek van Remote naar de toekomst van moderne secundaire arbeidsvoorwaarden geeft je een volledig overzicht van de meest gewaardeerde secundaire arbeidsvoorwaarden volgens geschoolde internationale remote medewerkers.

Secundaire arbeidsvoorwaarden voor internationale werknemers opzetten en beheren

Om secundaire arbeidsvoorwaarden voor internationale werknemers te beheren moet je de bestaande structuren voor secundaire arbeidsvoorwaarden in het land begrijpen en aantrekkelijke, kosteneffectieve aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden aanbieden. In een land als Italië moet je voortdurend letten op de kleine nalevingsdetails op het niveau van individuele en branchespecifieke arbeidscontracten. Ingewikkelde regelgeving op regionaal, nationaal en Europees niveau vragen om lokale expertise.

Ontdek hoe je door samen te werken met Remote als je employer of record je bedrijf kunt opschalen. Zo heb je geen gedoe met je eigen juridische entiteit oprichten en proberen op de hoogte te blijven van de complexiteiten van het Italiaanse systeem voor secundaire arbeidsvoorwaarden.

Je werkt met ons team van experts in payroll, belasting en secundaire arbeidsvoorwaarden via onze volledig in eigendom zijnde Italiaanse bedrijfsentiteit, die fungeert als de juridische Italiaanse employer of record van je team. De gecombineerde ervaring van onze teamleden in het beheren van compliance met internationale arbeidswetgeving is ongeëvenaard.

(Bron afbeelding)

Met het intuïtieve global HR-platform van Remote kun je de volgende processen eenvoudig, veilig en snel beheren:

• Payroll en verlof controleren

• Lokale verplichtingen voor arbeidsbelasting beheren

• Compliant blijven met verplichte secundaire arbeidsvoorwaarden in het land

• Aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden en voordelen regelen

• Eerlijke en concurrerende vergoedingspakketten ontwikkelen

• Compliant arbeidscontracten ontwikkelen

• Offboarding beheren in compliance met lokale wetgeving

We weten wat Italiaanse toezichthouders vragen en wat getalenteerde werknemers willen. Daardoor kunnen we het hele HR-proces, van recruitment, onboarding, payroll, belastingen en compliance tot secundaire arbeidsvoorwaarden, voor je stroomlijnen zonder dat je dure misstappen maakt.

Wil je meer weten over het ontwikkelen van een bedrijfsplan met de meeste lokale relevantie en internationale impact? We kunnen je er hier meer over vertellen.

Het is niet eenvoudig om een concurrerend systeem aan Italiaanse secundaire arbeidsvoorwaarden te beheren

Payroll en secundaire arbeidsvoorwaarden beheren om het beste talent in Italië aan te trekken is complex en een uitdaging. Je hebt meer diepgaande kennis, actuele informatie en logistieke middelen nodig dan de meeste buitenlandse bedrijven zelf in huis hebben. Zelfs het kleinste foutje kan leiden tot enorme juridische en financiële gevolgen.

Je succes in het beheren van secundaire arbeidsvoorwaarden in Italië hangt af van twee factoren:

• Nauwkeurige compliance met nationale en lokale regelgeving en contracten die het systeem van de wettelijke secundaire arbeidsvoorwaarden regelen

• Inzetten op de meest gewenste aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden om je concurrentiepositie te verbeteren

Als je employer of record in Italië is Remote de specialist in payroll en secundaire arbeidsvoorwaarden die je nodig hebt. Onze land- en regiospecifieke expertise en onze inzet voor transparantie elimineert het frustrerende giswerk van het beheren van secundaire arbeidsvoorwaarden in een meerlaags systeem.

Ga aan de slag met Remote, zodat je internationale werknemers kunt aannemen en betalen en breid de aanwezigheid van je bedrijf uit in een wereld van mogelijkheden.